útbreiða
Icelandic edit
Etymology edit
From út (“out”) + breiða (“to spread”).
Pronunciation edit
Verb edit
útbreiða (weak verb, third-person singular past indicative útbreiddi, supine útbreitt)
- (transitive, with accusative) to spread out, to distribute
Conjugation edit
útbreiða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að útbreiða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
útbreitt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
útbreiðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég útbreiði | við útbreiðum | present (nútíð) |
ég útbreiði | við útbreiðum |
| þú útbreiðir | þið útbreiðið | þú útbreiðir | þið útbreiðið | ||
| hann, hún, það útbreiðir | þeir, þær, þau útbreiða | hann, hún, það útbreiði | þeir, þær, þau útbreiði | ||
| past (þátíð) |
ég útbreiddi | við útbreiddum | past (þátíð) |
ég útbreiddi | við útbreiddum |
| þú útbreiddir | þið útbreidduð | þú útbreiddir | þið útbreidduð | ||
| hann, hún, það útbreiddi | þeir, þær, þau útbreiddu | hann, hún, það útbreiddi | þeir, þær, þau útbreiddu | ||
| imperative (boðháttur) |
útbreið (þú) | útbreiðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| útbreiddu | útbreiðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
útbreiðast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að útbreiðast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
útbreiðst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
útbreiðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég útbreiðist | við útbreiðumst | present (nútíð) |
ég útbreiðist | við útbreiðumst |
| þú útbreiðist | þið útbreiðist | þú útbreiðist | þið útbreiðist | ||
| hann, hún, það útbreiðist | þeir, þær, þau útbreiðast | hann, hún, það útbreiðist | þeir, þær, þau útbreiðist | ||
| past (þátíð) |
ég útbreiddist | við útbreiddumst | past (þátíð) |
ég útbreiddist | við útbreiddumst |
| þú útbreiddist | þið útbreiddust | þú útbreiddist | þið útbreiddust | ||
| hann, hún, það útbreiddist | þeir, þær, þau útbreiddust | hann, hún, það útbreiddist | þeir, þær, þau útbreiddust | ||
| imperative (boðháttur) |
útbreiðst (þú) | útbreiðist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| útbreiðstu | útbreiðisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
útbreiddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)