Čifut
Czech edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish چفوت (çıfut), from Persian جهود (johud).
Pronunciation edit
Noun edit
Čifut m anim
- (archaic) Jew
- 1852 August 19, Josef Jindřich Řezníček, “Syn své vlastní matky”, in Lumír, volume 2, number 31, page 728:
- To čifuta poněkud zarazilo.
- This surprised the Jew somewhat.
Declension edit
Serbo-Croatian edit
Pronunciation edit
Noun edit
Čìfut m (Cyrillic spelling Чѝфут, feminine Čìfutka)
- alternative form of Čìfutin
Declension edit
Slovene edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish چفوت (çıfut), from Persian جهود (johud).
Pronunciation edit
Noun edit
Čífut m anim
Inflection edit
Masculine anim., hard o-stem | |||
---|---|---|---|
nom. sing. | Čifut | ||
gen. sing. | Čifuta | ||
singular | dual | plural | |
nominative (imenovȃlnik) |
Čifut | Čifuta | Čifuti |
genitive (rodȋlnik) |
Čifuta | Čifutov | Čifutov |
dative (dajȃlnik) |
Čifutu | Čifutoma | Čifutom |
accusative (tožȋlnik) |
Čifuta | Čifuta | Čifute |
locative (mẹ̑stnik) |
Čifutu | Čifutih | Čifutih |
instrumental (orọ̑dnik) |
Čifutom | Čifutoma | Čifuti |