řinout
Czech
editEtymology
editInherited from Old Czech řinúti, from Proto-Slavic *rinǫti.
Pronunciation
editVerb
editřinout impf
Conjugation
editConjugation
Infinitive | řinout, řinouti | Active adjective | řinoucí |
---|---|---|---|
Verbal noun | — | Passive adjective | — |
Present forms | indicative | imperative | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
1st person | řinu | řineme | — | řiňme |
2nd person | řineš | řinete | řiň | řiňte |
3rd person | řine | řinou | — | — |
The future tense: a combination of a future form of být + infinitive řinout. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
---|---|---|---|---|
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | řinul | řinuli | — | — |
masculine inanimate | řinuly | — | ||
feminine | řinula | — | ||
neuter | řinulo | řinula | — | — |
Transgressives | present | past |
---|---|---|
masculine singular | řina | — |
feminine + neuter singular | řinouc | — |
plural | řinouce | — |