żyrant

Polish

Etymology

Borrowed from German Girant, from Italian girante.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʐɨ.rant/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨrant
• Syllabification: ży‧rant

Noun

żyrant m pers

1. (banking, law) endorser, surety (one who undertakes a promise to pay on behalf of another person)

   Synonym: awalista

Declension

Declension of żyrant

	singular	plural
nominative	żyrant	żyranci/żyranty (deprecative)
genitive	żyranta	żyrantów
dative	żyrantowi	żyrantom
accusative	żyranta	żyrantów
instrumental	żyrantem	żyrantami
locative	żyrancie	żyrantach
vocative	żyrancie	żyranci

Related terms

verbs

• podżyrować
• żyrować

 

Further reading

• żyrant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• żyrant in Polish dictionaries at PWN