Φιλιππούπολις

Ancient Greek

Alternative forms

• Φιλιπούπολις (Philipoúpolis), Φιλιππόπολις (Philippópolis)

Etymology

From Φῐλῐ́ππου (Philíppou, “Philip's”, genitive) +‎ πόλις (pólis, “city”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lip.pǔː.po.lis/ → /ɸi.lipˈpu.po.lis/ → /fi.liˈpu.po.lis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lip.pǔː.po.lis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.lipˈpu.po.lis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.lipˈpu.po.lis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.lipˈpu.po.lis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.liˈpu.po.lis/

Proper noun

Φῐλῐππούπολῐς • (Philippoúpolis) f (genitive Φῐλῐππουπόλεως); third declension

1. Philippopolis

Inflection

Third declension of ἡ Φῐλῐππούπολῐς; τῆς Φῐλῐππουπόλεως (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ἡ Φῐλῐππούπολῐς hē Philippoúpolis
Genitive	τῆς Φῐλῐππουπόλεως tês Philippoupóleōs
Dative	τῇ Φῐλῐππουπόλει têi Philippoupólei
Accusative	τὴν Φῐλῐππούπολῐν tḕn Philippoúpolin
Vocative	Φῐλῐππούπολῐ Philippoúpoli
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: Φιλιππούπολη (Filippoúpoli)