ένοικος

See also: ἔνοικος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἔνοικος (énoikos, “inhabitant”). By surface analysis, έν- (én-) +‎ οίκος (oíkos, “formal term for house”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈe.ni.kos/ - compare to ενικός (enikós)
• Hyphenation: έ‧νοι‧κος

Noun

ένοικος • (énoikos) m or f (plural ένοικοι)

1. resident of a house, occupant, either owner or tenant

Declension

For masculine:

Declension of ένοικος

	singular	plural
nominative	ένοικος •	ένοικοι •
genitive	ένοικου •,  ενοίκου •	ένοικων •,  ενοίκων •
accusative	ένοικο •	ένοικους •,  ενοίκους •
vocative	ένοικε •	ένοικοι •
Second forms are formal.

For feminine:

Declension of ένοικος

	singular	plural
nominative	ένοικος •	ένοικοι •
genitive	ενοίκου •	ενοίκων •
accusative	ένοικο •	ενοίκους •
vocative	ένοικε •	ένοικοι •

Related terms

• ανοίκιαστος (anoíkiastos, “unrented”, adjective)
• ενοικιάζω (enoikiázo, “I rent, hire”) / νοικιάζω (noikiázo)
• ενοικίαση f (enoikíasi, “renting”)
• ενοικίαση αυτοκινήτων f (enoikíasi aftokiníton, “car rental”)
• ενοικιαστήριο n (enoikiastírio, “rental advertisement, rental agreement”)
• ενοικιαστής m (enoikiastís, “hirer, tenant”), ενοικιάστρια f (enoikiástria)
• ενοίκιο n (enoíkio, “hire charge, rental”) / νοίκι (noíki)
• νοικάρης m (noikáris, “hirer, tenant”), νοικάρισσα f (noikárissa) (informal)
• νοίκιασμα n (noíkiasma, “renting”)
• also see: νοικοκύρης m (noikokýris) & related terms
• ξενοικιάζω (xenoikiázo)
• ξενοίκιαστος (xenoíkiastos, “unrented”, adjective)
• υπενοικιάζω (ypenoikiázo, “sublet”)
• υπενοικίαση f (ypenoikíasi, “subletting”)
• υπενοικιαστής m (ypenoikiastís), υπενοικιάστρια f (ypenoikiástria)

and see: εν (en, “in”) & οίκος m (oíkos, “house”, formal)

Further reading

• ένοικος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language