αγοήτευτος

Greek

Adjective

αγοήτευτος • (agoḯteftos) m (feminine αγοήτευτη, neuter αγοήτευτο)

1. unbeguiled, uncharmed, unseduced

Declension

Declension of αγοήτευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αγοήτευτος •	αγοήτευτη •	αγοήτευτο •	αγοήτευτοι •	αγοήτευτες •	αγοήτευτα •
genitive	αγοήτευτου •	αγοήτευτης •	αγοήτευτου •	αγοήτευτων •	αγοήτευτων •	αγοήτευτων •
accusative	αγοήτευτο •	αγοήτευτη •	αγοήτευτο •	αγοήτευτους •	αγοήτευτες •	αγοήτευτα •
vocative	αγοήτευτε •	αγοήτευτη •	αγοήτευτο •	αγοήτευτοι •	αγοήτευτες •	αγοήτευτα •

Antonyms

• γοητευμένος (goïtevménos)

Related terms

• see: γοητεία f (goïteía, “fascination, charm”)