γοητεία

Greek

Etymology

From Ancient Greek γοητεία (goēteía, “charm, jugglery, sorcery”), from Ancient Greek γόης (góēs, “sorcerer, wizard”), from Ancient Greek γοάω (goáō, “to groan, bewail”), perhaps from Proto-Indo-European *geh₃- (“to sing, cry”) or Proto-Indo-European *gewH- (“to call, invoke, cry out”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣo.iˈti.a/
• Hyphenation: γο‧η‧τεί‧α

Noun

γοητεία • (goïteía) f (uncountable)

1. charm, attractiveness

Declension

  γοητεία

case     \     number	singular
nominative	γοητεία •
genitive	γοητείας •
accusative	γοητεία •
vocative	γοητεία •

Related terms

• γοητεύω (goïtévo, “to charm”)
• γοητευτικός (goïteftikós, “charming”)
• γοητευμένος (goïtevménos, “charmed, beguiled”)
• αγοήτευτος (agoḯteftos, “unbeguiled, uncharmed”)
• απογοητεύω (apogoïtévo, “to disappoint, to let down”)

Descendants

• → Latin: goetia
  • Catalan: goècia
  • → English: goety
  • French: goétie

See also

• γούρι n (goúri, “charm, spell”)