αδήμευτος

Greek

Adjective

αδήμευτος • (adímeftos) m (feminine αδήμευτη, neuter αδήμευτο)

1. unconfiscated, unseized
2. unseizable, non-confiscatable (not subject to seizure)

Declension

Declension of αδήμευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδήμευτος •	αδήμευτη •	αδήμευτο •	αδήμευτοι •	αδήμευτες •	αδήμευτα •
genitive	αδήμευτου •	αδήμευτης •	αδήμευτου •	αδήμευτων •	αδήμευτων •	αδήμευτων •
accusative	αδήμευτο •	αδήμευτη •	αδήμευτο •	αδήμευτους •	αδήμευτες •	αδήμευτα •
vocative	αδήμευτε •	αδήμευτη •	αδήμευτο •	αδήμευτοι •	αδήμευτες •	αδήμευτα •