αδιάζευκτος

Greek

Adjective

αδιάζευκτος • (adiázefktos) m (feminine αδιάζευκτη, neuter αδιάζευκτο)

1. undivorced, not divorced

Declension

Declension of αδιάζευκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιάζευκτος •	αδιάζευκτη •	αδιάζευκτο •	αδιάζευκτοι •	αδιάζευκτες •	αδιάζευκτα •
genitive	αδιάζευκτου •	αδιάζευκτης •	αδιάζευκτου •	αδιάζευκτων •	αδιάζευκτων •	αδιάζευκτων •
accusative	αδιάζευκτο •	αδιάζευκτη •	αδιάζευκτο •	αδιάζευκτους •	αδιάζευκτες •	αδιάζευκτα •
vocative	αδιάζευκτε •	αδιάζευκτη •	αδιάζευκτο •	αδιάζευκτοι •	αδιάζευκτες •	αδιάζευκτα •