αδιαχώρητος

Greek

Adjective

αδιαχώρητος • (adiachóritos) m (feminine αδιαχώρητη, neuter αδιαχώρητο)

1. (physics) cannot occupy a space with another (property)

Declension

Declension of αδιαχώρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιαχώρητος •	αδιαχώρητη •	αδιαχώρητο •	αδιαχώρητοι •	αδιαχώρητες •	αδιαχώρητα •
genitive	αδιαχώρητου •	αδιαχώρητης •	αδιαχώρητου •	αδιαχώρητων •	αδιαχώρητων •	αδιαχώρητων •
accusative	αδιαχώρητο •	αδιαχώρητη •	αδιαχώρητο •	αδιαχώρητους •	αδιαχώρητες •	αδιαχώρητα •
vocative	αδιαχώρητε •	αδιαχώρητη •	αδιαχώρητο •	αδιαχώρητοι •	αδιαχώρητες •	αδιαχώρητα •