ακαταδίκαστος

Greek

Adjective

ακαταδίκαστος • (akatadíkastos) m (feminine ακαταδίκαστη, neuter ακαταδίκαστο)

1. (law) uncondemned, unconvicted

Declension

Declension of ακαταδίκαστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακαταδίκαστος •	ακαταδίκαστη •	ακαταδίκαστο •	ακαταδίκαστοι •	ακαταδίκαστες •	ακαταδίκαστα •
genitive	ακαταδίκαστου •	ακαταδίκαστης •	ακαταδίκαστου •	ακαταδίκαστων •	ακαταδίκαστων •	ακαταδίκαστων •
accusative	ακαταδίκαστο •	ακαταδίκαστη •	ακαταδίκαστο •	ακαταδίκαστους •	ακαταδίκαστες •	ακαταδίκαστα •
vocative	ακαταδίκαστε •	ακαταδίκαστη •	ακαταδίκαστο •	ακαταδίκαστοι •	ακαταδίκαστες •	ακαταδίκαστα •

Related terms

• see: κατάδικος m or f (katádikos, “convict”)