κατάδικος

Greek

Noun

κατάδικος • (katádikos) m or f (plural κατάδικοι)

1. (law) convict, prisoner

Declension

Declension of κατάδικος

	singular	plural
nominative	κατάδικος •	κατάδικοι •
genitive	καταδίκου •	καταδίκων •
accusative	κατάδικο •	καταδίκους •
vocative	κατάδικε •	κατάδικοι •

Related terms

• ακαταδίκαστος (akatadíkastos, “unconvicted”)
• καταδίκη f (katadíki, “sentence, conviction”)
• καταδικάζω (katadikázo, “to sentence, to convict”)
• ακαταδίωκτος (akatadíoktos, “not prosecuted”)