αληθινός

See also: ἀληθινός

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek ἀληθινός (alēthinós).

Adjective

αληθινός • (alithinós) m (feminine αληθινή, neuter αληθινό)

1. true, real

Declension

Declension of αληθινός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αληθινός •	αληθινή •	αληθινό •	αληθινοί •	αληθινές •	αληθινά •
genitive	αληθινού •	αληθινής •	αληθινού •	αληθινών •	αληθινών •	αληθινών •
accusative	αληθινό •	αληθινή •	αληθινό •	αληθινούς •	αληθινές •	αληθινά •
vocative	αληθινέ •	αληθινή •	αληθινό •	αληθινοί •	αληθινές •	αληθινά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αληθινός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αληθινός, etc.)

Synonyms

• πραγματικός (pragmatikós)

Related terms

• see: αλήθεια f (alítheia, “truth”)

Descendants

• → Aromanian: alithinos

References

• αληθινός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language