αλληλοσυγκρουόμενος

Greek

Etymology

Present participle of αλληλοσυγκρούομαι (allilosygkroúomai) (passive voice) (“to collide, conflict with each other”), a deponent verb.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.li.lo.siŋ.ɡruˈo.me.nos/
• Hyphenation: αλ‧λη‧λο‧συ‧γκρου‧ό‧μενος

Participle

αλληλοσυγκρουόμενος • (allilosygkrouómenos) m (feminine αλληλοσυγκρουόμενη, neuter αλληλοσυγκρουόμενο)

1. colliding to each other
2. conflicting with each other

Declension

Declension of αλληλοσυγκρουόμενος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αλληλοσυγκρουόμενος •	αλληλοσυγκρουόμενη •	αλληλοσυγκρουόμενο •	αλληλοσυγκρουόμενοι •	αλληλοσυγκρουόμενες •	αλληλοσυγκρουόμενα •
genitive	αλληλοσυγκρουόμενου •	αλληλοσυγκρουόμενης •	αλληλοσυγκρουόμενου •	αλληλοσυγκρουόμενων •	αλληλοσυγκρουόμενων •	αλληλοσυγκρουόμενων •
accusative	αλληλοσυγκρουόμενο •	αλληλοσυγκρουόμενη •	αλληλοσυγκρουόμενο •	αλληλοσυγκρουόμενους •	αλληλοσυγκρουόμενες •	αλληλοσυγκρουόμενα •
vocative	αλληλοσυγκρουόμενε •	αλληλοσυγκρουόμενη •	αλληλοσυγκρουόμενο •	αλληλοσυγκρουόμενοι •	αλληλοσυγκρουόμενες •	αλληλοσυγκρουόμενα •

Related terms

• συγκρούομαι (sygkroúomai, “to collide, conflict”)
• συγκρουόμενος (sygkrouómenos, “colliding, conflicting”, passive present participle)
• σύγκρουση f (sýgkrousi, “collision, conflict”)