ανάπηρος

Greek

Adjective

ανάπηρος • (anápiros) m (feminine ανάπηρη, neuter ανάπηρο)

1. handicapped, disabled (by injury, illness, etc)

   ανάπηρος πολέμου ― anápiros polémou ― disabled serviceman

Declension

Declension of ανάπηρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανάπηρος •	ανάπηρη •	ανάπηρο •	ανάπηροι •	ανάπηρες •	ανάπηρα •
genitive	ανάπηρου •	ανάπηρης •	ανάπηρου •	ανάπηρων •	ανάπηρων •	ανάπηρων •
accusative	ανάπηρο •	ανάπηρη •	ανάπηρο •	ανάπηρους •	ανάπηρες •	ανάπηρα •
vocative	ανάπηρε •	ανάπηρη •	ανάπηρο •	ανάπηροι •	ανάπηρες •	ανάπηρα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανάπηρος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανάπηρος, etc.)

Noun

ανάπηρος • (anápiros) m (plural ανάπηροι, feminine ανάπηρη)

1. person with disability

Declension

Declension of ανάπηρος

	singular	plural
nominative	ανάπηρος •	ανάπηροι •
genitive	ανάπηρου •,  αναπήρου •	ανάπηρων •,  αναπήρων •
accusative	ανάπηρο •	ανάπηρους •,  αναπήρους •
vocative	ανάπηρε •	ανάπηροι •
Second forms are formal.

Related terms

• see: αναπηρία f (anapiría, “disability”)