αναπαλλοτρίωτος

Greek

Adjective

αναπαλλοτρίωτος • (anapallotríotos) m (feminine αναπαλλοτρίωτη, neuter αναπαλλοτρίωτο)

1. (law) inalienable
2. (law) unalienated

Declension

Declension of αναπαλλοτρίωτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναπαλλοτρίωτος •	αναπαλλοτρίωτη •	αναπαλλοτρίωτο •	αναπαλλοτρίωτοι •	αναπαλλοτρίωτες •	αναπαλλοτρίωτα •
genitive	αναπαλλοτρίωτου •	αναπαλλοτρίωτης •	αναπαλλοτρίωτου •	αναπαλλοτρίωτων •	αναπαλλοτρίωτων •	αναπαλλοτρίωτων •
accusative	αναπαλλοτρίωτο •	αναπαλλοτρίωτη •	αναπαλλοτρίωτο •	αναπαλλοτρίωτους •	αναπαλλοτρίωτες •	αναπαλλοτρίωτα •
vocative	αναπαλλοτρίωτε •	αναπαλλοτρίωτη •	αναπαλλοτρίωτο •	αναπαλλοτρίωτοι •	αναπαλλοτρίωτες •	αναπαλλοτρίωτα •

Related terms

• see: απαλλοτρίωση f (apallotríosi, “expropriation”)