αναστηλωτής

Greek

Noun

αναστηλωτής • (anastilotís) m (plural αναστηλωτές, feminine αναστηλώτρια)

1. restorer, rebuilder

Declension

declension of αναστηλωτής

case     \     number	singular	plural
nominative	αναστηλωτής •	αναστηλωτές •
genitive	αναστηλωτή •	αναστηλωτών •
accusative	αναστηλωτή •	αναστηλωτές •
vocative	αναστηλωτή •	αναστηλωτές •

Related terms

• see: αναστηλώνω (anastilóno, “to restore, to reconstruct”)