αναχωμάτωση

Greek

Noun

αναχωμάτωση • (anachomátosi) f (plural αναχωματώσεις)

1. heaping up or accumulation of earth during the formation of a trench or embankment

Declension

Declension of αναχωμάτωση

	singular	plural
nominative	αναχωμάτωση •	αναχωματώσεις •
genitive	αναχωμάτωσης •	αναχωματώσεων •
accusative	αναχωμάτωση •	αναχωματώσεις •
vocative	αναχωμάτωση •	αναχωματώσεις •
Older or formal genitive singular: αναχωματώσεως •

Related terms

• χώμα n (chóma, “earth, soil”)

• see: ανάχωμα n (anáchoma, “mound”)