ανεκκαθάριστος

Greek

Etymology

From αν- (α-) (an- (a-), “α- privative”) + stem εκκαθαρισ- (ekkatharis-) of verb εκκαθαρίζω (ekkatharízo) + -τος (-tos, suffix for adjectives).

Pronunciation

• IPA^(key): /a.ne.kaˈθa.ɾi.stos/
• Hyphenation: α‧νεκ‧κα‧θά‧ρι‧στος

Adjective

ανεκκαθάριστος • (anekkatháristos) m (feminine ανεκκαθάριστη, neuter ανεκκαθάριστο)

1. (law) unsettled, unpaid (bill) uncleared (account)
2. (business) unliquidated (company)

Declension

Declension of ανεκκαθάριστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεκκαθάριστος •	ανεκκαθάριστη •	ανεκκαθάριστο •	ανεκκαθάριστοι •	ανεκκαθάριστες •	ανεκκαθάριστα •
genitive	ανεκκαθάριστου •	ανεκκαθάριστης •	ανεκκαθάριστου •	ανεκκαθάριστων •	ανεκκαθάριστων •	ανεκκαθάριστων •
accusative	ανεκκαθάριστο •	ανεκκαθάριστη •	ανεκκαθάριστο •	ανεκκαθάριστους •	ανεκκαθάριστες •	ανεκκαθάριστα •
vocative	ανεκκαθάριστε •	ανεκκαθάριστη •	ανεκκαθάριστο •	ανεκκαθάριστοι •	ανεκκαθάριστες •	ανεκκαθάριστα •

Antonyms

• εκκαθαρισμένος (ekkatharisménos, participle)

Related terms

• εκκαθαρίζω (ekkatharízo)
• εκκαθάριση f (ekkathárisi)
• εκκαθαριστής m (ekkatharistís)
• εκκαθαριστικός (ekkatharistikós)

Further reading

• Dimitrakos, Dimitrios B. (²1964) Μέγα λεξικόν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης [Great Dictionary of the entire Greek Language] (in Greek), Athens: Hellenic Paideia 2nd edition in 15 vols. [1st edition 1930-1950 in 9 volumes] (abbreviations - of authors)