ανεξάρτητος

Greek

αν- (an-) privative + εξαρτώ (exartó, “depend upon or owe [one’s] existence to”) +‎ -τος (-tos) +‎ [Term?] (suffix forming adjectives), calque of French indépendant. First attested 1829.

ανεξάρτητος • (anexártitos) m (feminine ανεξάρτητη, neuter ανεξάρτητο)

Declension of ανεξάρτητος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεξάρτητος •	ανεξάρτητη •	ανεξάρτητο •	ανεξάρτητοι •	ανεξάρτητες •	ανεξάρτητα •
genitive	ανεξάρτητου •	ανεξάρτητης •	ανεξάρτητου •	ανεξάρτητων •	ανεξάρτητων •	ανεξάρτητων •
accusative	ανεξάρτητο •	ανεξάρτητη •	ανεξάρτητο •	ανεξάρτητους •	ανεξάρτητες •	ανεξάρτητα •
vocative	ανεξάρτητε •	ανεξάρτητη •	ανεξάρτητο •	ανεξάρτητοι •	ανεξάρτητες •	ανεξάρτητα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανεξάρτητος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανεξάρτητος, etc.)