ανεπιτήδευτος

Greek

Adjective

ανεπιτήδευτος • (anepitídeftos) m (feminine ανεπιτήδευτη, neuter ανεπιτήδευτο)

1. natural, unaffected, unassuming

   Antonym: προσποιητός (prospoiitós)

2. (colloquial) folksy

Declension

Declension of ανεπιτήδευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανεπιτήδευτος •	ανεπιτήδευτη •	ανεπιτήδευτο •	ανεπιτήδευτοι •	ανεπιτήδευτες •	ανεπιτήδευτα •
genitive	ανεπιτήδευτου •	ανεπιτήδευτης •	ανεπιτήδευτου •	ανεπιτήδευτων •	ανεπιτήδευτων •	ανεπιτήδευτων •
accusative	ανεπιτήδευτο •	ανεπιτήδευτη •	ανεπιτήδευτο •	ανεπιτήδευτους •	ανεπιτήδευτες •	ανεπιτήδευτα •
vocative	ανεπιτήδευτε •	ανεπιτήδευτη •	ανεπιτήδευτο •	ανεπιτήδευτοι •	ανεπιτήδευτες •	ανεπιτήδευτα •