ανομοιοκατάληκτος

Greek

Adjective

ανομοιοκατάληκτος • (anomoiokatáliktos) m (feminine ανομοιοκατάληκτη, neuter ανομοιοκατάληκτο)

1. rhymeless, not rhyming

   Antonym: ομοιοκατάληκτος (omoiokatáliktos)

Declension

Declension of ανομοιοκατάληκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανομοιοκατάληκτος •	ανομοιοκατάληκτη •	ανομοιοκατάληκτο •	ανομοιοκατάληκτοι •	ανομοιοκατάληκτες •	ανομοιοκατάληκτα •
genitive	ανομοιοκατάληκτου •	ανομοιοκατάληκτης •	ανομοιοκατάληκτου •	ανομοιοκατάληκτων •	ανομοιοκατάληκτων •	ανομοιοκατάληκτων •
accusative	ανομοιοκατάληκτο •	ανομοιοκατάληκτη •	ανομοιοκατάληκτο •	ανομοιοκατάληκτους •	ανομοιοκατάληκτες •	ανομοιοκατάληκτα •
vocative	ανομοιοκατάληκτε •	ανομοιοκατάληκτη •	ανομοιοκατάληκτο •	ανομοιοκατάληκτοι •	ανομοιοκατάληκτες •	ανομοιοκατάληκτα •

Related terms

• ανομοιοκαταληξία f (anomoiokatalixía, “blank verse, rhymelessbess”)