ομοιοκατάληκτος

Greek

Adjective

ομοιοκατάληκτος • (omoiokatáliktos) m (feminine ομοιοκατάληκτη, neuter ομοιοκατάληκτο)

1. rhyming

   Antonym: ανομοιοκατάληκτος (anomoiokatáliktos)

Declension

Declension of ομοιοκατάληκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ομοιοκατάληκτος •	ομοιοκατάληκτη •	ομοιοκατάληκτο •	ομοιοκατάληκτοι •	ομοιοκατάληκτες •	ομοιοκατάληκτα •
genitive	ομοιοκατάληκτου •	ομοιοκατάληκτης •	ομοιοκατάληκτου •	ομοιοκατάληκτων •	ομοιοκατάληκτων •	ομοιοκατάληκτων •
accusative	ομοιοκατάληκτο •	ομοιοκατάληκτη •	ομοιοκατάληκτο •	ομοιοκατάληκτους •	ομοιοκατάληκτες •	ομοιοκατάληκτα •
vocative	ομοιοκατάληκτε •	ομοιοκατάληκτη •	ομοιοκατάληκτο •	ομοιοκατάληκτοι •	ομοιοκατάληκτες •	ομοιοκατάληκτα •

Related terms

• ομοιοκαταληκτώ (omoiokataliktó, “to rhyme”)
• ομοιοκαταληξία f (omoiokatalixía, “rhyme”)