ανορθόδοξος

Greek

Etymology

αν- (an-) privative + ορθόδοξος (orthódoxos, “orthodox”), calque of English unorthodox. First attested 1898.

Pronunciation

• IPA^(key): /anoɾˈθoðoksos/
• Hyphenation: αν‧ορ‧θό‧δο‧ξος

Adjective

ανορθόδοξος • (anorthódoxos) m (feminine ανορθόδοξη, neuter ανορθόδοξο)

1. unorthodox (not following convention or tradition)

   Ο φίλος μου έχει ανορθόδοξες ιδέες

   O fílos mou échei anorthódoxes idées

   My friend has unorthodox ways.

Declension

Declension of ανορθόδοξος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανορθόδοξος •	ανορθόδοξη •	ανορθόδοξο •	ανορθόδοξοι •	ανορθόδοξες •	ανορθόδοξα •
genitive	ανορθόδοξου •	ανορθόδοξης •	ανορθόδοξου •	ανορθόδοξων •	ανορθόδοξων •	ανορθόδοξων •
accusative	ανορθόδοξο •	ανορθόδοξη •	ανορθόδοξο •	ανορθόδοξους •	ανορθόδοξες •	ανορθόδοξα •
vocative	ανορθόδοξε •	ανορθόδοξη •	ανορθόδοξο •	ανορθόδοξοι •	ανορθόδοξες •	ανορθόδοξα •

Synonyms

• αντισυμβατικός (antisymvatikós, “unconventional”)
• ασυνήθιστος (asyníthistos, “unusual, uncommon”)

Antonyms

• ορθόδοξος (orthódoxos, “orthodox”)
• αποδεκτός (apodektós, “accepted”)

Derived terms

• ανορθόδοξα (anorthódoxa, “unorthodoxly, in an unorthodox manner”)
• ανορθοδοξία f (anorthodoxía, “unorthodoxy”)