αντιστάθμιση

Greek

Noun

αντιστάθμιση • (antistáthmisi) f (plural αντισταθμίσεις)

1. counterbalance

Declension

declension of αντιστάθμιση

case     \     number	singular	plural
nominative	αντιστάθμιση •	αντισταθμίσεις •
genitive	αντιστάθμισης •	αντισταθμίσεων •
accusative	αντιστάθμιση •	αντισταθμίσεις •
vocative	αντιστάθμιση •	αντισταθμίσεις •
Older or formal genitive singular: αντισταθμίσεως •

Related terms

• see: αντισταθμίζω (antistathmízo, “to counterbalance”)