ανυπομόνευτος

Greek

Adjective

ανυπομόνευτος • (anypomóneftos) m (feminine ανυπομόνευτη, neuter ανυπομόνευτο)

1. impatient, eager, anxious

   Synonym: ανυπόμονος (anypómonos)

   Antonym: υπομονετικός (ypomonetikós)

Declension

Declension of ανυπομόνευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανυπομόνευτος •	ανυπομόνευτη •	ανυπομόνευτο •	ανυπομόνευτοι •	ανυπομόνευτες •	ανυπομόνευτα •
genitive	ανυπομόνευτου •	ανυπομόνευτης •	ανυπομόνευτου •	ανυπομόνευτων •	ανυπομόνευτων •	ανυπομόνευτων •
accusative	ανυπομόνευτο •	ανυπομόνευτη •	ανυπομόνευτο •	ανυπομόνευτους •	ανυπομόνευτες •	ανυπομόνευτα •
vocative	ανυπομόνευτε •	ανυπομόνευτη •	ανυπομόνευτο •	ανυπομόνευτοι •	ανυπομόνευτες •	ανυπομόνευτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανυπομόνευτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανυπομόνευτος, etc.)

Related terms

• see: ανυπομονησία f (anypomonisía, “impatience”)