ανυποστήρικτος

Greek

Adjective

ανυποστήρικτος • (anypostíriktos) m (feminine ανυποστήρικτη, neuter ανυποστήρικτο)

1. unsupported, unpropped
2. (figurative) unsupported, not seconded

Declension

Declension of ανυποστήρικτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανυποστήρικτος •	ανυποστήρικτη •	ανυποστήρικτο •	ανυποστήρικτοι •	ανυποστήρικτες •	ανυποστήρικτα •
genitive	ανυποστήρικτου •	ανυποστήρικτης •	ανυποστήρικτου •	ανυποστήρικτων •	ανυποστήρικτων •	ανυποστήρικτων •
accusative	ανυποστήρικτο •	ανυποστήρικτη •	ανυποστήρικτο •	ανυποστήρικτους •	ανυποστήρικτες •	ανυποστήρικτα •
vocative	ανυποστήρικτε •	ανυποστήρικτη •	ανυποστήρικτο •	ανυποστήρικτοι •	ανυποστήρικτες •	ανυποστήρικτα •