αξιοθρήνητος

Greek

Etymology

αξιο- (axio-, “worthy, deserving”) +‎ θρηνώ (thrinó, “to mourn, to lament”) +‎ -τος (-tos). First attested 1852.

Pronunciation

• IPA^(key): /aksioˈθɾinitos/
• Hyphenation: α‧ξι‧ο‧θρή‧νη‧τος

Adjective

αξιοθρήνητος • (axiothrínitos) m (feminine αξιοθρήνητη, neuter αξιοθρήνητο)

1. pitiful, pitiable
2. deplorable

Declension

Declension of αξιοθρήνητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αξιοθρήνητος •	αξιοθρήνητη •	αξιοθρήνητο •	αξιοθρήνητοι •	αξιοθρήνητες •	αξιοθρήνητα •
genitive	αξιοθρήνητου •	αξιοθρήνητης •	αξιοθρήνητου •	αξιοθρήνητων •	αξιοθρήνητων •	αξιοθρήνητων •
accusative	αξιοθρήνητο •	αξιοθρήνητη •	αξιοθρήνητο •	αξιοθρήνητους •	αξιοθρήνητες •	αξιοθρήνητα •
vocative	αξιοθρήνητε •	αξιοθρήνητη •	αξιοθρήνητο •	αξιοθρήνητοι •	αξιοθρήνητες •	αξιοθρήνητα •

Synonyms

• αξιολύπητος (axiolýpitos)