απαραχώρητος
Greek edit
Etymology edit
From Koine Greek ἀπαραχώρητος (aparakhṓrētos).
Adjective edit
απαραχώρητος • (aparachóritos) m (feminine απαραχώρητη, neuter απαραχώρητο)
- unconceded, not granted, not given
Declension edit
Declension of απαραχώρητος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απαραχώρητος • | απαραχώρητη • | απαραχώρητο • | απαραχώρητοι • | απαραχώρητες • | απαραχώρητα • |
| genitive | απαραχώρητου • | απαραχώρητης • | απαραχώρητου • | απαραχώρητων • | απαραχώρητων • | απαραχώρητων • |
| accusative | απαραχώρητο • | απαραχώρητη • | απαραχώρητο • | απαραχώρητους • | απαραχώρητες • | απαραχώρητα • |
| vocative | απαραχώρητε • | απαραχώρητη • | απαραχώρητο • | απαραχώρητοι • | απαραχώρητες • | απαραχώρητα • |