απαραχώρητος

Greek

Etymology

From Koine Greek ἀπαραχώρητος (aparakhṓrētos).

Adjective

απαραχώρητος • (aparachóritos) m (feminine απαραχώρητη, neuter απαραχώρητο)

1. unconceded, not granted, not given

Declension

Declension of απαραχώρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαραχώρητος •	απαραχώρητη •	απαραχώρητο •	απαραχώρητοι •	απαραχώρητες •	απαραχώρητα •
genitive	απαραχώρητου •	απαραχώρητης •	απαραχώρητου •	απαραχώρητων •	απαραχώρητων •	απαραχώρητων •
accusative	απαραχώρητο •	απαραχώρητη •	απαραχώρητο •	απαραχώρητους •	απαραχώρητες •	απαραχώρητα •
vocative	απαραχώρητε •	απαραχώρητη •	απαραχώρητο •	απαραχώρητοι •	απαραχώρητες •	απαραχώρητα •