απασάλειφτος

Greek

Adjective

απασάλειφτος • (apasáleiftos) m (feminine απασάλειφτη, neuter απασάλειφτο)

1. undaubed, unsmeared

Declension

Declension of απασάλειφτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απασάλειφτος •	απασάλειφτη •	απασάλειφτο •	απασάλειφτοι •	απασάλειφτες •	απασάλειφτα •
genitive	απασάλειφτου •	απασάλειφτης •	απασάλειφτου •	απασάλειφτων •	απασάλειφτων •	απασάλειφτων •
accusative	απασάλειφτο •	απασάλειφτη •	απασάλειφτο •	απασάλειφτους •	απασάλειφτες •	απασάλειφτα •
vocative	απασάλειφτε •	απασάλειφτη •	απασάλειφτο •	απασάλειφτοι •	απασάλειφτες •	απασάλειφτα •

Related terms

• see: αλείφω (aleífo, “to smear”)