απροπαράσκευος

Greek

Adjective

απροπαράσκευος • (aproparáskevos) m (feminine απροπαράσκευη, neuter απροπαράσκευο)

1. unprepared, unready

   Synonym: απροετοίμαστος (aproetoímastos)

   Antonym: προετοιμασμένος (proetoimasménos)

Declension

Declension of απροπαράσκευος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απροπαράσκευος •	απροπαράσκευη •	απροπαράσκευο •	απροπαράσκευοι •	απροπαράσκευες •	απροπαράσκευα •
genitive	απροπαράσκευου •	απροπαράσκευης •	απροπαράσκευου •	απροπαράσκευων •	απροπαράσκευων •	απροπαράσκευων •
accusative	απροπαράσκευο •	απροπαράσκευη •	απροπαράσκευο •	απροπαράσκευους •	απροπαράσκευες •	απροπαράσκευα •
vocative	απροπαράσκευε •	απροπαράσκευη •	απροπαράσκευο •	απροπαράσκευοι •	απροπαράσκευες •	απροπαράσκευα •

Related terms

• see: παρασκευή f (paraskeví, “preparation”)

Further reading

• απροπαράσκευος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language