αριστούχος

Greek

Adjective

αριστούχος • (aristoúchos) m (feminine αριστούχη, neuter αριστούχο)

1. distinguished, prize-winning

Declension

Declension of αριστούχος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αριστούχος •	αριστούχος • / αριστούχα •	αριστούχο •	αριστούχοι •	αριστούχοι • / αριστούχες •	αριστούχα •
genitive	αριστούχου •	αριστούχου • / αριστούχας •	αριστούχου •	αριστούχων •	αριστούχων •	αριστούχων •
accusative	αριστούχο •	αριστούχο • / αριστούχα •	αριστούχο •	αριστούχους •	αριστούχους • / αριστούχες •	αριστούχα •
vocative	αριστούχε •	αριστούχε • / αριστούχα •	αριστούχο •	αριστούχοι •	αριστούχοι • / αριστούχες •	αριστούχα •

Related terms

• see: άριστος (áristos, “first-rate, excellent”, adjective)

Further reading

• αριστούχος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language