αστέγαστος

Greek

Adjective

αστέγαστος • (astégastos) m (feminine αστέγαστη, neuter αστέγαστο)

1. (house) roofless
2. (person) homeless

Declension

Declension of αστέγαστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αστέγαστος •	αστέγαστη •	αστέγαστο •	αστέγαστοι •	αστέγαστες •	αστέγαστα •
genitive	αστέγαστου •	αστέγαστης •	αστέγαστου •	αστέγαστων •	αστέγαστων •	αστέγαστων •
accusative	αστέγαστο •	αστέγαστη •	αστέγαστο •	αστέγαστους •	αστέγαστες •	αστέγαστα •
vocative	αστέγαστε •	αστέγαστη •	αστέγαστο •	αστέγαστοι •	αστέγαστες •	αστέγαστα •

Related terms

• see: άστεγος (ástegos, “roofless”, adjective)

Further reading

• “αστέγαστος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998