ασυλλόγιστος

Greek

Adjective

ασυλλόγιστος • (asyllógistos) m (feminine ασυλλόγιστη, neuter ασυλλόγιστο)

1. reckless, impetuous, headstrong, incautious

   Synonym: απερίσκεπτος (aperískeptos)

Declension

Declension of ασυλλόγιστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυλλόγιστος •	ασυλλόγιστη •	ασυλλόγιστο •	ασυλλόγιστοι •	ασυλλόγιστες •	ασυλλόγιστα •
genitive	ασυλλόγιστου •	ασυλλόγιστης •	ασυλλόγιστου •	ασυλλόγιστων •	ασυλλόγιστων •	ασυλλόγιστων •
accusative	ασυλλόγιστο •	ασυλλόγιστη •	ασυλλόγιστο •	ασυλλόγιστους •	ασυλλόγιστες •	ασυλλόγιστα •
vocative	ασυλλόγιστε •	ασυλλόγιστη •	ασυλλόγιστο •	ασυλλόγιστοι •	ασυλλόγιστες •	ασυλλόγιστα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ασυλλόγιστος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ασυλλόγιστος, etc.)

Related terms

• ασυλλογισιά f (asyllogisiá, “recklessness, thoughtlessness”)

Further reading

• ασυλλόγιστος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language