ασύγκλητος

Greek

Adjective

ασύγκλητος • (asýgklitos) m (feminine ασύγκλητη, neuter ασύγκλητο)

1. unconvened

Declension

Declension of ασύγκλητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασύγκλητος •	ασύγκλητη •	ασύγκλητο •	ασύγκλητοι •	ασύγκλητες •	ασύγκλητα •
genitive	ασύγκλητου •	ασύγκλητης •	ασύγκλητου •	ασύγκλητων •	ασύγκλητων •	ασύγκλητων •
accusative	ασύγκλητο •	ασύγκλητη •	ασύγκλητο •	ασύγκλητους •	ασύγκλητες •	ασύγκλητα •
vocative	ασύγκλητε •	ασύγκλητη •	ασύγκλητο •	ασύγκλητοι •	ασύγκλητες •	ασύγκλητα •

Related terms

• see: συγκαλώ (sygkaló, “to convene, to convoke”)

Further reading

• “ασύγκλητος”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998