αἰθομένοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.tʰo.mé.noi̯.o/ → /ɛ.θoˈme.ny.o/ → /e.θoˈme.ni.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.tʰo.mé.noi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛ.tʰoˈme.ny.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛ.θoˈme.ny.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.θoˈme.ny.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.θoˈme.ni.o/

Participle

αἰθομένοιο • (aithoménoio)

1. (Epic) genitive masculine/neuter singular of αἰθόμενος (aithómenos)