αἰθόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.tʰó.me.nos/ → /ɛˈθo.me.nos/ → /eˈθo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.tʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈtʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈθo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈθo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈθo.me.nos/

Participle

αἰθόμενος • (aithómenos) m (feminine αἰθομένη, neuter αἰθόμενον); first/second declension

1. present middle participle of αἴθω (aíthō)

Declension

First and second declension of αἰθόμενος; αἰθομένη; αἰθόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		αἰθόμενος aithómenos	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon		αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō		αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómena
Genitive		αἰθομένου aithoménou	αἰθομένης aithoménēs	αἰθομένου aithoménou		αἰθομένοιν aithoménoin	αἰθομέναιν aithoménain	αἰθομένοιν aithoménoin		αἰθομένων aithoménōn	αἰθομένων aithoménōn	αἰθομένων aithoménōn
Dative		αἰθομένῳ aithoménōi	αἰθομένῃ aithoménēi	αἰθομένῳ aithoménōi		αἰθομένοιν aithoménoin	αἰθομέναιν aithoménain	αἰθομένοιν aithoménoin		αἰθομένοις aithoménois	αἰθομέναις aithoménais	αἰθομένοις aithoménois
Accusative		αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένην aithoménēn	αἰθόμενον aithómenon		αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō		αἰθομένους aithoménous	αἰθομένᾱς aithoménās	αἰθόμενᾰ aithómena
Vocative		αἰθόμενε aithómene	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon		αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō		αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		αἰθομένως aithoménōs				αἰθομενώτερος aithomenṓteros				αἰθομενώτᾰτος aithomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of αἰθόμενος; αἰθομένη; αἰθόμενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		αἰθόμενος aithómenos	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon		αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō		αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómena
Genitive		αἰθομένου / αἰθομενοῖο / αἰθομένοιο / αἰθομενόο / αἰθομένοο aithoménou / aithomenoîo / aithoménoio / aithomenóo / aithoménoo	αἰθομένης aithoménēs	αἰθομένου / αἰθομενοῖο / αἰθομένοιο / αἰθομενόο / αἰθομένοο aithoménou / aithomenoîo / aithoménoio / aithomenóo / aithoménoo		αἰθομένοιῐν aithoménoiin	αἰθομέναιν / αἰθομέναιῐν / αἰθομένῃῐν aithoménai(i)n / aithoménēiin	αἰθομένοιῐν aithoménoiin		αἰθομένων aithoménōn	αἰθομενᾱ́ων / αἰθομενέ͜ων / αἰθομενῶν aithomenā́ōn / aithomené͜ōn / aithomenôn	αἰθομένων aithoménōn
Dative		αἰθομένῳ aithoménōi	αἰθομένῃ aithoménēi	αἰθομένῳ aithoménōi		αἰθομένοιῐν aithoménoiin	αἰθομέναιν / αἰθομέναιῐν / αἰθομένῃῐν aithoménai(i)n / aithoménēiin	αἰθομένοιῐν aithoménoiin		αἰθομένοισῐ / αἰθομένοισῐν / αἰθομένοις aithoménoisi(n) / aithoménois	αἰθομένῃσῐ / αἰθομένῃσῐν / αἰθομένῃς / αἰθομέναις aithoménēisi(n) / aithoménēis / aithoménais	αἰθομένοισῐ / αἰθομένοισῐν / αἰθομένοις aithoménoisi(n) / aithoménois
Accusative		αἰθόμενον aithómenon	αἰθομένην aithoménēn	αἰθόμενον aithómenon		αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō		αἰθομένους aithoménous	αἰθομένᾱς aithoménās	αἰθόμενᾰ aithómena
Vocative		αἰθόμενε aithómene	αἰθομένη aithoménē	αἰθόμενον aithómenon		αἰθομένω aithoménō	αἰθομένᾱ aithoménā	αἰθομένω aithoménō		αἰθόμενοι aithómenoi	αἰθόμεναι aithómenai	αἰθόμενᾰ aithómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		αἰθομένως aithoménōs				αἰθομενώτερος aithomenṓteros				αἰθομενώτᾰτος aithomenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.