αὐτοκρατείρα

See also: αὐτοκρατείρᾳ and αὐτοκράτειρα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /au̯.to.kra.těː.raː/ → /aɸ.to.kraˈti.ra/ → /af.to.kraˈti.ra/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /au̯.to.kra.těː.raː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aʍ.to.kraˈti.ra/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɸ.to.kraˈti.ra/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /af.to.kraˈti.ra/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /af.to.kraˈti.ra/

Noun

αὐτοκρᾰτείρᾱ • (autokrateírā)

1. nominative/accusative/vocative dual of αὐτοκράτειρα (autokráteira)