βλαστάνω

Ancient Greek

Etymology

Denominal of βλαστός (blastós, “germ, sprout”). Origin uncertain, often compared to either βλωθρός (blōthrós, “tall”), which see, or German Blatt (“leaf, blade”). As for the latter, if from *bʰleh₃-, compare φύλλον (phúllon) and German Blütenstand from the same root.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /blas.tá.nɔː/ → /βlasˈta.no/ → /vlasˈta.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /blas.tá.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /blasˈta.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /βlasˈta.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /vlasˈta.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /vlasˈta.no/

Verb

βλᾰστᾰ́νω • (blastánō)

1. (intransitive, of plants) to sprout, bud, begin to grow
   1. (intransitive, chiefly poetic, figuratively, of people) to sprout up: be born
      • 442 BCE, Sophocles, Antigone 911–912:

        Μητρὸς δ’ ἐν Ἅιδου καὶ πατρὸς κεκευθότοιν
        οὐκ ἔστ’ ἀδελφὸς ὅστις ἂν βλάστοι ποτέ.

        Mētròs d’ en Háidou kaì patròs kekeuthótoin
        ouk ést’ adelphòs hóstis àn blástoi poté.

        With my mother and father hid in Hades,
        there is no brother who can ever be born [for me].

2. (transitive, causative) to produce, propagate

Inflection

   Present: βλᾰστᾰ́νω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βλᾰστᾰ́νω	βλᾰστᾰ́νεις	βλᾰστᾰ́νει	βλᾰστᾰ́νετον	βλᾰστᾰ́νετον	βλᾰστᾰ́νομεν	βλᾰστᾰ́νετε	βλᾰστᾰ́νουσῐ(ν)
	subjunctive	βλᾰστᾰ́νω	βλᾰστᾰ́νῃς	βλᾰστᾰ́νῃ	βλᾰστᾰ́νητον	βλᾰστᾰ́νητον	βλᾰστᾰ́νωμεν	βλᾰστᾰ́νητε	βλᾰστᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	βλᾰστᾰ́νοιμῐ	βλᾰστᾰ́νοις	βλᾰστᾰ́νοι	βλᾰστᾰ́νοιτον	βλᾰστᾰνοίτην	βλᾰστᾰ́νοιμεν	βλᾰστᾰ́νοιτε	βλᾰστᾰ́νοιεν
	imperative		βλᾰ́στᾰνε	βλᾰστᾰνέτω	βλᾰστᾰ́νετον	βλᾰστᾰνέτων		βλᾰστᾰ́νετε	βλᾰστᾰνόντων
		active
infinitive		βλᾰστᾰ́νειν
participle	m	βλᾰστᾰ́νων
	f	βλᾰστᾰ́νουσᾰ
	n	βλᾰστᾰ́νον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐβλᾰ́στᾰνον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβλᾰ́στᾰνον	ἐβλᾰ́στᾰνες	ἐβλᾰ́στᾰνε(ν)	ἐβλᾰστᾰ́νετον	ἐβλᾰστᾰνέτην	ἐβλᾰστᾰ́νομεν	ἐβλᾰστᾰ́νετε	ἐβλᾰ́στᾰνον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: βλᾰστᾰ́νεσκον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βλᾰστᾰ́νεσκον	βλᾰστᾰ́νεσκες	βλᾰστᾰ́νεσκε(ν)	βλᾰστᾰνέσκετον	βλᾰστᾰνεσκέτην	βλᾰστᾰνέσκομεν	βλᾰστᾰνέσκετε	βλᾰστᾰ́νεσκον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: βλαστήσω

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βλαστήσω	βλαστήσεις	βλαστήσει	βλαστήσετον	βλαστήσετον	βλαστήσομεν	βλαστήσετε	βλαστήσουσῐ(ν)
	optative	βλαστήσοιμῐ	βλαστήσοις	βλαστήσοι	βλαστήσοιτον	βλαστησοίτην	βλαστήσοιμεν	βλαστήσοιτε	βλαστήσοιεν
		active
infinitive		βλαστήσειν
participle	m	βλαστήσων
	f	βλαστήσουσᾰ
	n	βλαστῆσον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔβλαστον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔβλαστον	ἔβλαστες	ἔβλαστε(ν)	ἐβλάστετον	ἐβλαστέτην	ἐβλάστομεν	ἐβλάστετε	ἔβλαστον
	subjunctive	βλάστω	βλάστῃς	βλάστῃ	βλάστητον	βλάστητον	βλάστωμεν	βλάστητε	βλάστωσῐ(ν)
	optative	βλάστοιμῐ	βλάστοις	βλάστοι	βλάστοιτον	βλαστοίτην	βλάστοιμεν	βλάστοιτε	βλάστοιεν
	imperative		βλᾶστε	βλαστέτω	βλάστετον	βλαστέτων		βλάστετε	βλαστόντων
		active
infinitive		βλαστεῖν
participle	m	βλαστών
	f	βλαστοῦσᾰ
	n	βλαστόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐβλάστησᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβλάστησᾰ	ἐβλάστησᾰς	ἐβλάστησε(ν)	ἐβλαστήσᾰτον	ἐβλαστησᾰ́την	ἐβλαστήσᾰμεν	ἐβλαστήσᾰτε	ἐβλάστησᾰν
	subjunctive	βλαστήσω	βλαστήσῃς	βλαστήσῃ	βλαστήσητον	βλαστήσητον	βλαστήσωμεν	βλαστήσητε	βλαστήσωσῐ(ν)
	optative	βλαστήσαιμῐ	βλαστήσειᾰς, βλαστήσαις	βλαστήσειε(ν), βλαστήσαι	βλαστήσαιτον	βλαστησαίτην	βλαστήσαιμεν	βλαστήσαιτε	βλαστήσειᾰν, βλαστήσαιεν
	imperative		βλάστησον	βλαστησᾰ́τω	βλαστήσᾰτον	βλαστησᾰ́των		βλαστήσᾰτε	βλαστησᾰ́ντων
		active
infinitive		βλαστῆσαι
participle	m	βλαστήσᾱς
	f	βλαστήσᾱσᾰ
	n	βλαστῆσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: βεβλάστηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβλάστηκᾰ	βεβλάστηκᾰς	βεβλάστηκε(ν)	βεβλαστήκᾰτον	βεβλαστήκᾰτον	βεβλαστήκᾰμεν	βεβλαστήκᾰτε	βεβλαστήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	βεβλαστήκω	βεβλαστήκῃς	βεβλαστήκῃ	βεβλαστήκητον	βεβλαστήκητον	βεβλαστήκωμεν	βεβλαστήκητε	βεβλαστήκωσῐ(ν)
	optative	βεβλαστήκοιμῐ, βεβλαστηκοίην	βεβλαστήκοις, βεβλαστηκοίης	βεβλαστήκοι, βεβλαστηκοίη	βεβλαστήκοιτον	βεβλαστηκοίτην	βεβλαστήκοιμεν	βεβλαστήκοιτε	βεβλαστήκοιεν
	imperative		βεβλάστηκε	βεβλαστηκέτω	βεβλαστήκετον	βεβλαστηκέτων		βεβλαστήκετε	βεβλαστηκόντων
		active
infinitive		βεβλαστηκέναι
participle	m	βεβλαστηκώς
	f	βεβλαστηκυῖᾰ
	n	βεβλαστηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐβεβλαστήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβεβλαστήκειν, ἐβεβλαστήκη	ἐβεβλαστήκεις, ἐβεβλαστήκης	ἐβεβλαστήκει(ν)	ἐβεβλαστήκετον	ἐβεβλαστηκέτην	ἐβεβλαστήκεμεν	ἐβεβλαστήκετε	ἐβεβλαστήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

• (sprout): θάλλω (thállō), φύω (phúō)

Derived terms

• βλάστημα (blástēma)

References

• “βλαστάνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “βλαστάνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• βλαστάνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• βλαστάνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “βλαστάνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G985 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Greek

Verb

βλαστάνω • (vlastáno) (past βλάστησα)

1. Alternative form of βλασταίνω (vlastaíno)

Conjugation

see: βλασταίνω (vlastaíno)