γεγενημέναιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nai̯n/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nɛn/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nen/

Participle

γεγενημέναιν • (gegenēménain)

1. feminine genitive/dative singular of γεγενημένος (gegenēménos)