γεγενημένος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nos/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nos/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nos/

Participle

γεγενημένος • (gegenēménos) m (feminine γεγενημένη, neuter γεγενημένον); first/second declension

1. perfect mediopassive participle of γίγνομαι (gígnomai)

Declension

First and second declension of γεγενημένος; γεγενημένη; γεγενημένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		γεγενημένος gegenēménos	γεγενημένη gegenēménē	γεγενημένον gegenēménon		γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένᾱ gegenēménā	γεγενημένω gegenēménō		γεγενημένοι gegenēménoi	γεγενημέναι gegenēménai	γεγενημένᾰ gegenēména
Genitive		γεγενημένου gegenēménou	γεγενημένης gegenēménēs	γεγενημένου gegenēménou		γεγενημένοιν gegenēménoin	γεγενημέναιν gegenēménain	γεγενημένοιν gegenēménoin		γεγενημένων gegenēménōn	γεγενημένων gegenēménōn	γεγενημένων gegenēménōn
Dative		γεγενημένῳ gegenēménōi	γεγενημένῃ gegenēménēi	γεγενημένῳ gegenēménōi		γεγενημένοιν gegenēménoin	γεγενημέναιν gegenēménain	γεγενημένοιν gegenēménoin		γεγενημένοις gegenēménois	γεγενημέναις gegenēménais	γεγενημένοις gegenēménois
Accusative		γεγενημένον gegenēménon	γεγενημένην gegenēménēn	γεγενημένον gegenēménon		γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένᾱ gegenēménā	γεγενημένω gegenēménō		γεγενημένους gegenēménous	γεγενημένᾱς gegenēménās	γεγενημένᾰ gegenēména
Vocative		γεγενημένε gegenēméne	γεγενημένη gegenēménē	γεγενημένον gegenēménon		γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένᾱ gegenēménā	γεγενημένω gegenēménō		γεγενημένοι gegenēménoi	γεγενημέναι gegenēménai	γεγενημένᾰ gegenēména
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.