γεγενημένε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.ne/ → /ʝe.ʝe.niˈme.ne/ → /ʝe.ʝe.niˈme.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ne/

Participle

γεγενημένε • (gegenēméne)

1. masculine vocative singular of γεγενημένος (gegenēménos)