γεγενημένους

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nuːs/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nus/ → /ʝe.ʝe.niˈme.nus/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nuːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.nus/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nus/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nus/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.nus/

Participle

γεγενημένους • (gegenēménous)

1. masculine accusative plural of γεγενημένος (gegenēménos)