γεγενημένῃ

See also: γεγενημένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɛːi̯/ → /ʝe.ʝe.niˈme.ni/ → /ʝe.ʝe.niˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.nɛːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ɡe.ne̝ˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ni/

Participle

γεγενημένῃ • (gegenēménēi)

1. feminine dative singular of γεγενημένος (gegenēménos)