γενησομένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɛːn/ → /ʝe.ni.soˈme.nin/ → /ʝe.ni.soˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nin/

Participle

γενησομένην • (genēsoménēn)

1. feminine accusative singular of γενησόμενος (genēsómenos)