γενησομένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.noi̯s/ → /ʝe.ni.soˈme.nys/ → /ʝe.ni.soˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nis/

Participle

γενησομένοις • (genēsoménois)

1. masculine/neuter dative plural of γενησόμενος (genēsómenos)