γενησομένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nuː/ → /ʝe.ni.soˈme.nu/ → /ʝe.ni.soˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.so.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝.soˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.soˈme.nu/

Participle

γενησομένου • (genēsoménou)

1. masculine/neuter genitive singular of γενησόμενος (genēsómenos)