γενησόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛː.só.me.ne/ → /ʝe.niˈso.me.ne/ → /ʝe.niˈso.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛː.só.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.ne̝ˈso.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.niˈso.me.ne/

Participle

γενησόμενε • (genēsómene)

1. masculine vocative singular of γενησόμενος (genēsómenos)