γεννησαμέναιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nai̯n/ → /ʝen.ni.saˈme.nɛn/ → /ʝe.ni.saˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡen.nɛː.sa.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡen.ne̝.saˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝen.ni.saˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ni.saˈme.nen/

Participle

γεννησᾰμέναιν • (gennēsaménain)

1. feminine genitive/dative dual of γεννησᾰ́μενος (gennēsámenos)